تاریخچه توسعه باتری لیتیوم آهن فسفات

توسعه باتری های لیتیوم آهن فسفات را می توان به مراحل مهم زیر تقسیم کرد:

مرحله اولیه (1996):در سال 1996، پروفسور جان گودناف از دانشگاه تگزاس، AK Padhi و دیگران را هدایت کرد تا کشف کنند که فسفات آهن لیتیوم (LiFePO4، به نام LFP) دارای ویژگی های مهاجرت برگشت پذیر به داخل و خارج از لیتیوم است که الهام بخش تحقیقات جهانی در مورد آهن لیتیوم است. فسفات به عنوان یک ماده الکترود مثبت برای باتری های لیتیومی.

فراز و نشیب (2001-2012):در سال 2001، A123 که توسط محققانی از جمله MIT و Cornell تأسیس شد، به دلیل پیشینه فنی و نتایج تأیید عملی، به سرعت محبوب شد، تعداد زیادی سرمایه‌گذار را جذب کرد و حتی وزارت انرژی ایالات متحده نیز در آن شرکت کرد. با این حال، به دلیل نبود محیط زیست خودروهای الکتریکی و قیمت پایین نفت، A123 در سال 2012 اعلام ورشکستگی کرد و در نهایت توسط یک شرکت چینی خریداری شد.

مرحله ریکاوری (2014):در سال 2014، تسلا اعلام کرد که 271 پتنت جهانی خود را به صورت رایگان در دسترس قرار خواهد داد که کل بازار خودروهای انرژی جدید را فعال می کند. با تأسیس نیروهای جدید خودروسازی مانند NIO و Xpeng، تحقیق و توسعه باتری‌های لیتیوم آهن فسفات به جریان اصلی بازگشته است.

مرحله سبقت (2019-2021):از 2019 تا 2021،مزایای باتری های لیتیوم آهن فسفاتاز نظر هزینه و ایمنی، سهم بازار آن را قادر ساخت تا برای اولین بار از باتری های لیتیومی سه تایی پیشی بگیرد. CATL فناوری Cell-to-Pack بدون ماژول خود را معرفی کرد که استفاده از فضا را بهبود بخشید و طراحی بسته باتری را ساده کرد. در همان زمان، باتری تیغه ای که توسط BYD راه اندازی شد، چگالی انرژی باتری های لیتیوم آهن فسفات را نیز افزایش داد.

گسترش بازار جهانی (2023 تاکنون):در سال های اخیر، سهم باتری های لیتیوم آهن فسفات در بازار جهانی به تدریج افزایش یافته است. گلدمن ساکس انتظار دارد تا سال 2030، سهم بازار جهانی باتری‌های لیتیوم آهن فسفات به 38 درصد برسد. ‌